آموزش در سینمای حرفه ای
آموزش در سینمای حرفه ای
پیش درآمد؛
برای به دست آوردن جایگاههای شغلی مناسب و ممتاز می بایست به دو رویکرد آموزشی توجه ویژه داشت؛
1- داشتن مدرک تحصیلی ودانشگاهی مرتبط
2- داشتن مهارت و تجربه لازم در حرفه مورد نظر.
در چنین شرایطی فرد حائز کسب موفقیت های دلخواه خواهد بود. البته صبر کنید؛ نکته دیگری هم وجود دارد و آن داشتن انگیزه برای پیشرفت است. در چنین فضایی فرد می تواند ادعای دارایی و تشخص حرفه ای کند. این قانون برای همه حرفه ها و فعالیت های انسانی قابل تعمیم است. بنابراین با داشتن چنین نقشه راهی می توان دریافت که حرفه سینما و سینمای حرفه ای در ایران چندان با چنین رویه ای جور و هماهنگ نیست. در حقیقت سینمای این کشور هیچکونه دیتا بیس علمی برای تولیدات خویش نداشته و منابع انسانی در سینمای مذکور به هیچکدام از مناسبات رایج در سینمای علمی دنیا اتکاء ندارد. در چنین شرایطی است که خروجی این سینما صرفا متکی به ظهور و غروب تک ستاره هایی در سالیانی بدون نظم است. با نبود مدارس سینمایی معتبر، طرح درس های استاندارد و علمی، عدم وجود بودجه های کافی برای آموزش نیروی انسانی در مراکز خاص، نامتجانس بودن روابط نامحسوس حوزه آموزش با فرهنگ عمومی جامعه، نه مدرک تحصیلی معتبری وجود خواهد داشت ونه مهارت و تجربه لازم و واقعی. آموزش در حوزه سینمای حرفه ای در ایران - صد افسوس - مفهومی از یاد رفته است.
